به گزارش سرویس دینی جام نیوز، یکی از افرادی که در روز عاشورا در رکاب امام بود و عصر عاشورا امام را تنها گذاشت ضحاک‏بن‏ عبداللَّه‏ مشرقى است

او می گوید: عصر عاشورا ، وقتى دیدم یاران حسین کشته شده اند و نوبت او و خاندانش رسیده و با وى به جز سوید بن عمرو خثعمى و بشیر بن عمرو حضرمى نمانده، به او  گفتم:

«اى پسر پیامبر خداى! مى‏ دانى قرار میان من و تو چه بود که گفتم تا وقتى که جنگاورى باشد به کمک تو جنگ مى‏ کنم و چون جنگاورى نماند اجازه دارم بروم و به من گفتى خوب.»

امام فرمود: «راست مى ‏گویى، اما چگونه می توانی بروی؟ اگر مى ‏توانى اجازه دارى.»

گوید: به طرف اسبم رفتم. چنان شده بود که وقتى دیدم اسبان یاران ما را از پاى مى‏ اندازند، آن را بردم و در خیمه یکى از یارانمان میان خیمه‏ ها جاى دادم و بازگشتم و پیاده به جنگ پرداختم و پیش روى حسین دو کس را کشتم و دست یکى را قطع کردم و حسین بارها به من گفت: «دستت از کار نیفتد، خدا دستت را نبرد، خدایت از جانب خاندان پیمبر پاداش نیک دهد!»

گوید: همین که اجازه داد، اسب را از خیمه درآوردم و بر آن نشستم. و رفتم